Sancho Pança, al Palais dels Ducs : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut
Patric SANS (discussion | contribucions)
Vivarés (discussion | contribucions)
Linha 32 :
== Resumit ==
=== Acte I ===
La Duquessa e lo Duc que devisan d'ausèths de caça (scena 1) quan Rodrigo, un patge, e arriba entà anonciar l'arribada d'un : ''" [...] gròs peplat, / D'aquèlsaquels forrupa-bròl qu'après lecan lo plat, / Qu'a lo gipon fòrt lartge e de grandas tassetas, / Damb la barba a pauc près coma unos espincetas, / AquèlAquel dròlle, que tira un pauc sul trufandèr, / Que non monta qu'un ase e se ditz l'escudèr / D'un errant chibalièr qu'el noma Don Trichòte [...]"'' (scena 2) ; los ducs que s'adonan alavetz de tira que ''"L'afar considerat, tot açò nos denòta, / Que l'un es Sancho Pança e l'autre Don Quichòte / Digosse me'n costar, se pòdi los tenir, / Ç'aurètz lo passa temps de los entretenir."'' (scena 3). Sancho Pansa que's presenta dab un long devís ridicul au quau la Duquessa e repond ironica e trufandeca : ''"Mon Diu! Que j'èi de regret que vos siatz calat."'' ; lo ducs qu'acceptan alavetz d'ostalar mèste e escudèr (scena 4). Lo Duc qu'ordona a Lopes (en secret) d'arrespectar lo protocòl e de har com se's tratosse d'un chivalièr vertadèr e que hè servir lo disnar (scena 5). Que's preparan per la soa arribada e Altisidora que'u deu dar un ''manto d'escarlata''. (scena 6). Don Quichòte qu'ei arcuelhut dab mantua [[iperbòla]] peu duc mentre qui, se credent hèra aunorat e arrespectat, Sancho que demanda a la duenha Rodrigues de s'ocupar deu son ase com s'aquò e hosse un aunor. Era que respond : ''"S'a l'auna del vailet òm mesura lo mèste, / Qu'el siá tan avisat coma lo servitor, / Cresètz que Don Quichòta es quauque gran doctor. / Car n'es pas bon, lo conte, e dit de polits tèrmes ? / Que j'embarri son ase ! ... Anatz, sòt pica vèrmes,'' [...]''"'' Ua disputa violenta entre ambs que segueish dab arcasts de Don Quichòta de cap au son escudèr ; totun lo comte que da la rason a Sancho qui's hica a condar las soas hèitas e las deu son mèste. Puish que's retiran dens las loas crampas. Los ducs demorats sols dab Lopes que's felicitan d'aquesta debuta en tot esperar har miélher (scena 7).
 
=== Acte II ===