La natura esferica de la tèrra foguèt clarament coneguda pels romans coma o mòstra [[Plini lo Vièlh]] qu'escriguèt:
: ''« Entre totes los crimscrimes de nòstra ingratitud comptarai tanben nòstra ignorància de la natura de la tèrra. (2) En primièr, sus la seuna figura, lo consentiment unanim atal decidiguèt : disèm lo glòbe de la tèrra, e convenèm que la circonferéncia se limita pels pòls. Es pas, es vertadièr, una esfèra perfèita; i a tròp de montanhas elevadas e de planuras espandidas; mas se fasèm passar una corba per las extremitats de las linhas, descrivèm d'aquel biais una superfícia esferica regulara. Las leis naturalas vòlon que siá redonda, mas non en vertut de las meteissas causas qu'aquelas que tornam portar pel cèl (II, 2). (3) En efèit, lo cèl es una esfèra cava que pesa de totas parts sus son pivòt, es a dire sus la tèrra; aquela, solida e condensada, ven redonda coma per un movement de soslèvament, e se desvolopa. Lo mond va cap al centre, la tèrra va cap fòra del centre, e lo glòbe immens que constituís tend cap a a la forma esferica, per l'efèit de la revolucion perpetuala del mond a l'entorn d'ela meteissa»''<ref>Plini lo Vièlh, ''Istòria naturala'', libre II, Cap 64-66 [2,64] LXIV</ref>.
