|
== Lo tractat a travèrs los sègles ==
[[Imatge:Escribano.jpg|thumb|[[Miniatura]] de Jean Miélot († 1472) lo representa escrivantescrivent, benlèu dins la bibliotèca de [[Felip III de Borgonha|Felip lo Bon]].]]
Lo tractat foguèt probablament esritescrit vèrs [[-25]] pendent los ans de l’[[emperaire]] [[August]], a quinqui es dedicat, amb per tòca una renovacion generala dels edificis e dels abeliments publics. L’influéncia de Vitruvi sus son epòca pasmens seriá estatestada pas que limitada<ref>Kruft {{it}} H.-W. Kruft, ''Storie delle teorie architettoniche da Vitruvio al Settecento'', 1988</ref> ala respècte de las òbras realizadas par el — el meteis sonque s'atribuís, dins lo tractat, que la paternitat de la basilica de Fano.
Lo tractat nos aribètes arribat mercé a una sola copia, amb cap d’illustracion venent de las illas britanicas e raportada per [[Alcuin]] a la cort de [[Carlesmanhe]] ont intressètinteressèt sonque per l'aspècte [[filologia|filologic]]. Reprodusit en fòçafòrça exemplars dempuèi la copia originala uèi perduda, influencièt gaire sus l’arquitectura pendent tot l'[[Edat Mejana]], pasmens se un manuscrit del ''De architectura'' a [[Oxford]] foguèt anotat de la man de [[Petrarca]] e que [[Boccace]] n'aviá una copia. D’autras copias foguèonfoguèron atestadas, tanben en Itàlia, a la fin del [[sègle XIV]].
[[Fichièr:De Architectura030.jpg|thumb|right|L’« òme vitruvi », illustracion de l’edicion del ''De achitectura'' de Vitruvi per Cesare Cesariano, (1521).]]
Pendent loAl [[sègle XV]], la coneissença e l’interés per Vitruvi creissèroncresquèron, mercésmercé a [[Lorenzo Ghiberti]], [[Leon Battista Alberti]], [[Francesco di Giorgio Martini]] autor de la primièra traduccion, parciala, en [[lenga vulgarvulgara]] (manuscrita)<ref> Cesariano {{it}} A. A. V. V.,''Cesare Cesariano e il classicismo di primo cinquecento'', 1996</ref>, [[Raffaello Sanzio|Rafèl]] (que lo faguèt traduire a Fabio Calvo per poder l’estudiar directament)<ref>La traduccion de Fabio Calvo, una de las primièras coneguda, qu'existisson dos manucrits, demorèt pas editada: F. di Todaro, « Vitruvio, Raffaello, Piero della Francesca », in ''Annali di Architettura'' n°14, 2002.</ref>.
Del [[sègle XV]] al [[sègle XVI|XVI]], lo tractat foguèt mai d'un còp publicat, amb subretot l’edicion « reina » revista per [[Sulpicio da Veroli]] dita ''sulpiciana'' (1490). La qualitat excepcionala d'aquela edicion, en mai de l'apòrt filologic e tecnic que sol Giocondo, literari e tecnician a l'encòp, n'èra capable, se deu a l’ensem iconografic que ne venguèt la clau de lectura principala de l’òbra vitruviana.
L’edicion de [[fra Giovanni Giocondo]], publicatpublicada en [[1511]] a [[Venècia]], amb de caractèrs de Giovanni Tacuino, a una importància majora perque constituís la primièra edicion illustrada del tractat. Fra' Giocondo apondèt 136 dessenhs reprodusits per [[xilografia]] per redonar las illustracions que deuriádeurián renforçar l’òbra originala, e que son utilas a la compreneson dins fòrça passatges.
L’edicion corrigidacorregida de [[Cesare Cesariano]] es la primièra pareguda en lenga vulgara italiana (1521)<ref> id: Cesariano</ref>. Une autra edition majora es aquela de [[1556]], revista per [[Daniele Barbaro]] e illustrada per [[Andrea Palladio]]. Lo [[sègle XVI]] compta quatre edicions en latin e nòu en italian.
== Argument ==
|
