Edmund Husserl : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut
Xqbot (discussion | contribucions)
m r2.7.2) (Robòt Modificar: am:ኤድመንድ ሁሠርል
Patric SANS (discussion | contribucions)
Cap resum de modificació
Linha 4 :
Foguèt disciple de [[Franz Brentano]] e [[Carl Stumpf]] a [[Halle (Saxònia-Anhalt)|Halle]] ([[Saxònia-Anhalt]]), e en [[1901]] foguèt professor a [[Göttingen]] e [[Friborg de Brisgòvia]] e cap de l'escòla de [[fenomenologia]]. Son evolucion intellectuala, marcada successivament per l'influéncia de [[Platon]], [[René Descartes]] e [[Immanuel Kant]], descriu una mena d'arc que va del pòl objectiu cap al pòl subjectiu de la consciéncia. Sa primièra òbra se caracteriza per la descobèrta e la descripcion del contengut ideal de la coneissença: las "esséncias" de las causas. Dins las òbras posterioras introdusís la problematica critica de l'ἐποχή<ref>Epoké es un mot grèc que significa en primièr « arrèst, interrupcion, cessament ». En fisosofia aquel tèrme designa subretot la suspension del jutjament</ref> e transforma atal lo realisme aparent de la primièra epòca dins una mena d'idealisme transcendental que cerca dins la consciéncia —una consciéncia transcendentala dins l'estil de Kant e, alara, intersubjectiva— lo fondament absolut del monde dels objèctes que s'i constituís. En mai, en [[1887]] se convertiguèt al [[cristianisme]] luterian e abandonèt lo [[judaïsme]].
 
Dins las darrièras òbras abòrda de temas novèls: la vertat [[apodictica]], la temporalitat de la consciéncia, la mondanitat de l'òme, etc, que semblan preparar la futura pensada de [[Martin Heidegger]]. Considerat com a fondador de la [[fenomenologia]], Husserl concep pas lo fenomèn solament coma la realitat meteissa, coma es donada a l'òme immediatament dins la coneissença. La primièra estapa de la fenomenologia es dominada, doncas, per l'admiracion, gaireben platoniciana, per la preséncia de las causas dins la consciéncia. Soslinha tanben l'intencionalitat de la coneissença: la [[consciéncia (psicologia)|consciéncia]] es pas mai [[solipsisme|solipsista]]<ref>Lo solipsisme consistís a pensar que solament existís lo ''ieu'' e que tot lo rèsta, enclusissent lo monde exterior o lo sensible, son d'emanacions mentalas d'aquel ieu</ref>, es consciéncia de quicòm e tend totjorn cap a un objècte, e atal la correlacion consciéncia-causa domina la pensada d'Husserl. Demòra pasmens a determinar se la cosa es d'esperela o se es per la consciéncia. Finissent per causir la segonda alternativa, Husserl transforma definitivament la primitiva fenomenologia de las esséncias dins una fenomenologia transcendentala, pausant l'accent sus la redusonreduccion transcendentaltranscendentala; mas, a la plaça de s'installar definitivament dins un dels dos pòls de la relacion subjècte-objècte, se situa al plan mièg de l'arc transcendental que los liga e a partir de que analisa e descriu las estructuras essencialas de l'un e de l'autre. Aquela situacion es inestable e la pensada d'Husserl dona de proves d'aquela inestabilitat. El pensa, mas, aquò es la situacion particular del filosòf. Aquela pensada influiguèt posteriorment [[Edith Stein]] (Santa Teresa Benedicta de la Cròtz), [[Eugen Fink]], [[Martin Heidegger]], [[Jean-Paul Sartre]], [[Maurice Merleau-Ponty]] e [[Max Scheler]], son principal disciple.
 
== Òbras ==