Nom d'Occitània : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
Cap resum de modificació |
||
Linha 3 :
Lo '''nom d'[[Occitània]]''' ven del [[latin]] medieval ''Occitania''. Lo mot apareguèt a la fin del [[sègle XIII]] dins de tèxtes en [[latin]]: sa primièra atestacion coneguda data almens de [[1290]]<ref>[[Robèrt Lafont|LAFONT Robèrt]] (1986) "La nominacion indirècta dels païses", ''Revue des langues romanes'' nº2, tòme XC, pp. 161-171</ref> e pus probable de [[1271]]<ref>LODGE R. A. (1993) ''French, from dialect to standard'', London / New York: Routledge, p. 96 — Citat dins: [http://www.ucm.es/BUCM/revistas/fll/11339527/articulos/CFIT9797110253A.PDF MULJAČIĆ Žarko (1997) “Perché i glottonimi linguaggio italiano, lingua italiana (e sim.) appaiono per indicare ‘oggetti’ reali e non soltanto auspicati molto più tardi di altri termini analoghi che si riferiscono a varie lingue gallo e ibero-romanze?”, ''Cuadernos de filología italiana'' 4: 253-264]</ref>. La primièra part del mot, ''Occ-'', ven de l'occitan ''òc'' e de l'expression ''lenga d'òc'', autre tèrme aparegut vèrs la meteissa epòca (e que [[Dante]] l'utilizèt en particular) per designar l'occitan segon lo sieu biais de dire de "òc" (per oposicion a la ''lenga de si'' qu'es l'italian e a la ''lenga d'oïl'' qu'es lo francés). La terminason ''-itània'' es probable una imitacion del vièlh nom ''[Aqu]itània''. "Occitània" se podiá utilizar en particular per designar l'ensems de las possessions occitanofònas del rei de [[França]], dins los tèxtes en [[latin]] administratiu.
La primièra atestacion de l'emplec d’''Occitanie'' (en [[francés]]) per [[Jean Pierre Camus]] data de [[1644]]<ref>"Arade, genti-homme de ceste Prouince Occitanie...", in ''Les récits historiques ou histoires divertissantes, entremeslées de plusieurs agreables rencontres & belles reparties. Par Iean-Pierre
Camus, Evesque de Belley. A Paris, chez Gervais Clousier, au Palais, sur les degrez de la Saincte Chapelle. MDCXLIV'' [http://books.google.com/books?id=lwxcAAAAQAAJ&pg=PA324&dq=Occitanie&hl=en&ei=yxdhTLGhFMmiOIXdzf8J&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CDcQ6AEwAjgU#v=onepage&q&f=false en linha]</ref><ref>[http://edicions.talvera.free.fr/primadiers/Jean%20Pierre%20CAMUS.%20Les%20r%e9cits%20historiques%20ou%20Histoires%20divertissantes.pdf Jean Pierre Camus, ''Les récits historiques ou histoires divertissantes entremeslées de plusieurs agréables rencontres & belles réparties'', Edicions Talvera, 2010, ISBN 979-10-90696-05-1]</ref>.
Conven de plaçar l'accent tonic sus la sillaba ''tà'' dins ''Occi<u>tà</u>nia'', çò que se nòta amb un accent grèu sus la ''à'' centrala. Es aquel lo nom autentic del país segon la [[nòrma classica]], es una forma fixada tre 1935 dins la [[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|gramatica d'Alibèrt]] e confirmada per lo [[CLO]]. La rason es que lo nom latin d'origina, ''Occi<u>ta</u>nia'', tanben pòrta l'accent tonic sus ''ta'' e mai s'en latin se nòta pas l'accent (parièr, es lo cas de la terminason ''-i<u>tà</u>nia'' d'''Aquitània'').
| |||