Campanar de paret

Una campanar de paret o campanar mur es un element arquitectural, vertical e plan, plaçat al naut o a l'abans d'un edifici (mai sovent un glèisa) per portar de campanas.

Campanar de paret de dos estatges de baias campanaras de la glèisa de Montgiscard (Nauta Garona).

Principi arquitectural

S'agís d'una paret unica traucada d'una o mai baias destinadas a contenir una o mai campanas. En partida bassa, las campanas pòdon èsser aparadas per un balet de fusta, jamai de maçonariá. Un simple supòrt de maçonariá, per una sola campana, se deuriá pas qualificar de campanar de paret.

Reparticion

En Occtània

• Lemosin:

L'Abadiá d'Obasina, foguèt una de las mai grandas glèisas de Lemosin, ten una faciada amb un capital triangular traucat de 3 baias per las campanas.

• 
  L'Abadiá d'Obasina (Corresa).
• 
  Capèla del Salhant a Voltesac (Corresa).
• 
  La gleisa de Sant Joan Baptista, Sant Clar de Feniers (Cruesa).
• 
  Glèisa de Sant Robèrt de La Viala-Diau.

• Tolosenc

Lo tolosenc conéis un grand desvelopament del campanar de paret, amb la construccion en brica e un emplec frequent a partir de l'epòca gotica, de l'arc en mitra tipic inspirat de las grandas glèisa de la Vila (Glèisa de Nòstra Dòna del Taur). Lo campanar de paret s'espandís tanben al las regions mejancièras ont la pèira es lo material de construccion màger.

• 
  Miramont.
• 
  Garidèit.
• 
  Tolosa Nòstra Dòna del Taur.
• 
  Vilafranca de Lauragués.
• 
  Noïc sègle XIII
• 
  Taulat fin del sègle XIX.
• 
  Perfil d'un campanar de paret mostrant l'abric de las campanas en arrièr (Pujaudran, Gers).

• Perigòrd

• 
  La glèisa Sant Saturnin a Rofinhac e Sent Sarnin de Relhac (Dordonha)]]

• Provença

• 
  Campanar de paret mur rudimentari a Aurason.

Endacòm en França

• Bascoat soletan

La província basca de Sola se caracteriza per un grand nombre de campanars de paret dichs trinitaris: son encapitats de tress puntas representant la Trinitat crestiana.

• 
  Campanar trinitari de Gotenh-Libarren
• 
  Agnos.

• Bretanha

Al sègle XV, lo campanar de paret es plan simple, avec un modèst campaneròt d'una sola baia. E la torre coronada d'una flècha èra reservada a las parròquias ricas.

• 
  Chapelle
  Sant Nicolàs
  a Plufur.
• 
  Glèisa
  Saint-Miliau
  a Guimiliau.
• 
  Glèisa
  Saint-Milliau
  a Ploumilliau.
• 
  Glèisa
  Saint-Ténénan
  a Guerlesquin.
• 
  Glèisa
  Saint-Yves
  a Plougonven.

• Picardia

Existissiá en Picardia una tradicion de campenards (campanar de paret). Fòrça glèisas pichonas ruralas patiguèron dels combats de la Primièra Guèrra mondiala e desapareguèron, mas unes tornèron èsser bastir al modèrne.

• 
  Glèisa de Pont-de-Metz (Somme).
• 
  Glèisa d'Estrées-sur-Noye (Somme), interpretacion modèrna del campenard.
• 
  Grouches-Luchuel (Somme).
• 
  Glèisa Sainte-Marie-Madeleine de Cizancourt.
• 
  capèla de de Bovelles (Somme).

Euròpa

Espanha

• Catalonha: Sant Pere d'Ullastret
• Navarra: Corella

Itàlia

• Arezzo

Portugal

• Vouzela

Soïssa

• Treytorrens (Payerne)

• 
  Campanar de paret de Sant Pere d'Ullastret, Catalonha
• 
  Palazzo della Fraternita dei Laici Arezzo, Itàlia.
• 
  Convento de la Encarnacion, Corella, Navarra, Espagne.
• 
  Igreja Matriz de Vouzela, Portugal.
• 
  Église de Treytorrens, Soïssa

Russia

Lo campanar d'arcada es una particularitat de las glèisas de la vila de Pskov en Russia (mas tanben n'i a a Rostov Veliki, a Souzdal, a Nòvgorod). A partir del sègle XV fòrça campanars d'aquel tipe aparéisson dins la vila. Son susmontats d'una crotz. Al començamet coma las campanas èran pichonas demandavan sonque dos pilars de fusta ligart per una biga orizontala. Mas pauc a pauc la pèira aparéis, e tanben amb las campana mai pesugas.

• 
  Glèisa de l'Assomption-du-Bac, Pskov.

Annèxes

Bibliografia

• Jean-Marie Pérouse de Montclos (dir.), Architecture : vocabulaire et méthode, Paris, Imprimerie nationale, 1977
• Dictionnaire historique et archéologique de la Picardie :
  • Modèl:Souligner (1909, reprint Éditions Culture et Civilisation, Bruxelles, 1979) :
    • Canton d'Amiens, Modèl:Souligner, page 152
  • Modèl:Souligner (1912, reprint Éditions Culture et Civilisation, Bruxelles, 1979) :
    • P.-L. Limichin - Canton d'Hornoy, Modèl:Souligner, page 127
    • Abbé Charlier et L. Ledieu - Canton de Molliens-Vidame, Modèl:Souligner, page 305
• Jacques-Paul Morand, Clochers-murs du Midi toulousain, Toulouse, Loubatières, 2001, (EAN 9782862663432)