Antòni Fabre d'Olivet

	Antòni Fabre d'Olivet
	File:Fabre dolivet.jpg
Nom de naissença	(fr) Antoine Fabre
Naissença	8 de decembre de 1767, Gange
Decès	27 de març de 1825, París
Occupacion	Poeta, jornalista filològ,ocultista
Rets socialas

Antòni Fabre d'Olivet (en francés : Antoine Fabre d'Olivet ; Gange, lo 8 de decembre de 1767 – París, lo 27 de març de 1825) foguèt un escrivan lengadocian de lengas francesa e occitana, un filològ e un ocultista.

L’importanta part de sa produccion que consacrèt, coma escrivan e filològ, a la lenga occitana, fa d'el un dels precursors de la renaissença del Felibritge.

Vida e òbras modificar

Nasquèt a Gange dens una familha calvinista ; son paire èra mercadièr de seda. Antòni Fabre se n'anèt puèi estudiar lo comèrci a París abans de se virar cap al teatre. Comencèt a publicar, mas Fabre d'Eglantine, recebèt los elògis per un poëma qu'avià escrich. Per evitar la mespresa, peguèt a son nom aquel de sa maire e venguèt Fabre d'Olivet.

Pendent la Revolucion Francesa foguèt un Jacobin e escriguèt qualques pèças de teatre "revolucionàrias" e òbras musicalas. Fondèt tanben qualques jornals.

Mas, foguèt mai e mai interessat per l'ocultisme e la filologia.

Publiquèt en 1816, la Lenga ebraica restituada qu'èra una temptativa per trobar la "lenga de l'origina de l'umanitat". Foguèt considerat coma baug e son libre aguèt l'onor d'èstre botat a l'indèx. Continuarà sas recèrcas sobre los mites de l'origina e la "sciéncia autentica" dins son "Istòria filosofica del genre uman" (1823), ont descritz l'Egipte coma lo centre del saber. Amai vòl restablir lo cult "teodoxic" que ne serà lo capmèstre.

Son òbra influençariá los ocultistas de la fin del sègle XIX coma Papus o Elifas Levi.

Lo "promièr occitanista" modificar

Fabre adoptèt l'adjectiu francés "occitanique", inventat en 1644 pel traductor del mètge ca:Anselmus de Boodt^[1], dins son libre "Lo trobador, poësias occitanicas" en 1803^[2].

Son òbra occitana foguèt estudiada per Robèrt Lafont que considèrava Fabre coma un precursor de l'occitanisme.

Fabre escriguèt "La Lenga d’Oc restablida dins sos principis", ont fa una relacion entre la "lenga ebraïca de l'origin" e l'occitan. Lafont i vese "un deliri", mès lo "professor" èra pas reputat per son saber de l'"ocult".