Valèri Bernard

pintre, gravaire e felibre marselhés (1860-1936)

Valèri Bernard (en francés: Valère Bernard; Marselha, 10 de febrièr de 1860Marselha, 6 d'octobre de 1936) foguèt un pintor, gravador e escrivan occitan de Provença.

Valèri Bernard en 1910

Biografia modificar

 
Valèri Bernard fasent un discors durant l'enterrament de Frederic Mistral

Sa familha èra sortida d'Avinhon. A 15 ans, s'inscriguèt a l'Escòla de las Bèlas Arts a Marselha, abans de contunhar a estudiar la pintura a París amb Alexandre Cabanèl e Pierre Puvis de Chavannes. Dins la capitala francesa venguèt amic de mantun felibre occitan coma Pau Arena, Raols Ginèsta e Maurici Faure entre d'autres e collaborèt a la Revue Félibréenne qu'aviá fondada Pau Marieton.

Venguèt Majoral del Felibritge en 1894, e ne foguèt puèi Capolièr de 1909 a 1919. Pauc a cha pauc, se virèt cap a una concepcion globala de la lenga occitana (que per el inclusiá lo catalan), e compausèt alara La legenda d'Esclarmonda dins aquel parlar mixte, que voliá unificador per totes. De 1930 a sa mòrt, foguèt president de la Societat d'Estudis Occitans.

Òbras paregudas modificar

  • Li Balado d'Aram, 1883.
  • Li Cadarau, 1884
  • Guerro, ambe 11 gravaduras de l'autor, 1893
  • Bagatóuni, roman, 1894
  • La Pauriho, poèmas, 1899
  • Long la Mar Latino, poèma, 1908
  • L'Aubre en Flour, poèmas, 1913
  • La Legenda d'Esclarmonda, poèma en dotze cants, 1925
  • Lugar, 1925

Òbras postumas modificar

  • Lindaflor, Rèina dels Somnhes Fleur pure, 1938.
  • Letanìo, Litanies, poèmas, 1946.
  • La Légende de Jean de l'Ours, 1974.
  • Mémoires, 1978.
  • Jouglar Felibre, amb traduccion francesa, 1982.
  • Proumié e darrié pouèmo, 1986.
  • Dans le monde des rêves, récit, 1986.
  • Ienoun, poèma inacabat, 1987.
  • La Feruno, amb traduccion francesa, 1992.
  • Angèlo Dàvi, amb traduccion francesa, 1996.

Bibliografia modificar

Ligams modificar


Precedit per Valèri Bernard Seguit per
Pèire Devoluy
 
Capolier dau Felibritge
dau 27 d'agost de 1909-1919
Josèp Fallen