Teoria polivagala
La teoria polivalagala es una teoria del Sistèma nerviós autonòm (SNA). Tira son nom del nèrvi vague, un nèrvi cranian que constituís lo compausant principal del sistèma nerviós parasimpatic[1][2][3]. La vision tradicionala del sistèma nervós autonòm presenta un sistèma en doas partidas: lo sistèma nervós simpatic, qu'es mai activant (responsa de combat o fugida); e lo sistèma nerviós parasimpatic, que sosten la santat, la creissença e la restauracion (responsa de repaus e digestion). La teoria polivagala, per contra, considèra lo sistèma nervós parasimpatic coma essent devesit en doas brancas distintas: un "sistèma vagal ventral" que sosten l'engatjament social, e un "sistèma vagal dorsal" que sosten los comportaments d'immobilizacion, a l'encòp lo "repaus e digestion" e l'immobilizacion defensiva ("shutdown" en anglés).
Veire tanben modificar
- (de) Stephen Porges
Ligams intèrnes modificar
Ligams extèrnes modificar
Nòtas e referéncias modificar
Nòtas modificar
Referéncias modificar
- (en) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en anglés intitolat « Polyvagal theory ».
- (es) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en castelhan intitolat « Teoría polivagal ».
- (de) L’article de Wikipèdia en alemany Polyvagal-Theorie