Sindròm de Peter Pan
Lo sindròm de Peter Pan caracteriza los enfants angoissats per l'idèa de créisser e los adultes instables dins lo monde adulte.
Origina modificar
Lo concèpte foguèt desvolopat per Dan Kiley (psicanalista) en 1983. Son nom foguèt inspirat per Peter Pan l'eròis de J. M. Barrie. Pasmens una apròcha psicologica rigorosa establida dins l'òbra Lo Sindròm de Peter Pan, aquel sindròm es pas reconegut pel DSM-IV coma malautiá mentala.
Lo sindròm apareis pus sovent al començament de l'edat adulta, quand l'individú comença d'aver de responsabilitats.
Pus sovent s'agís de celibataris. Kiley fa remarcar que s'obsèrva particularament pels ancians enfants que lor paire foguèt sovent criticat a l'ostal per la maire e reagissiá per la passivitat a la plaça de balhar son punt de vista. S'agiriá dins aquel cas d'un mimetisme de la fugida.
Los estadis modificar
Sembla qu'aja d'estadis :
- De 10 a 15 ans : los simptòmas apareisson, amb una certana irresponsabilitat de l'individú, una angoissa fàcia al monde exterior, una certana solitud e un conflicte fàcia al sèxe.
- De 16 a 22 ans : un certan narcissisme, doblat a vegadas de misandria (o machisme) apareis.
- De 23 a 25 ans : l'individú se pòt plànher d'una insatisfaccion fàcia a la vida e una inadaptacion al monde exterior.
- De 26 a 30 ans : començament de la fasa cronica del sindròm.
- A partir de 45 ans : l'adulte tempta de tornar trobar son enfància fàcia a un estil de vida que causiguèt pas (amb la comptabilitat d'aver « perdut » d'annadas).
Lo renovament amb l'enfant interior modificar
A l'edat de la maturitat – qu'es pas forçadament una edat sociala determinada pasmens se l'estatica sociologica nos apren qu'es vèrs los quaranta – dins çò que se pòt nomenar « la segonda partida de vida », l'adulte (en devenir) pòt sentir lo besonh de tornar trobar un ligam amb el meteis, amb son enfant interior, e s'inscriure dins la vida d'un biais diferent.
Trabalhar lo ligam amb son enfant interior es alara utilizat tanben dins un camin psicoterapeutic, corrents de la Psicoterapia d'inspiracion psicanalitica de John Bradshaw o Hal e Sidra Stone dins son òbra Lo Dialòg interior.
Per las personas sofrent de dificultat d'estacament (angoissa a s'estacar, estacament pas contraròtlable, relacions fasent sofrir), l'estacament primitiu maire-enfant seriá lo prototipe de las afinitats, e pus generalament, de las relacions privilegiadas de l'adulte per seguir.
S'agís alara de reparar « lo ligam » e d'apaisar lo pacient dins son rapòrt al monde. Il poirà alara, se coneissent, compausar amb sa dolor e dintrar en relacion.
Un còp lo ligam « dolorós » remandat, lo pacient o la pacienta pòt alara quitar las relacions patogènas per el meteis tala coma : l'alcòl, la sexualitat compulsiva o refrenada, lo (la) conjunt(a) maltractant(a), la susactivitat professionala o a l'ostal, la susintellectualizacion o la guèrra ideologica per la guèrra ideologica.
Per las personas sofrent del sindròm de Peter Pan, s'agís alara de dubrir lo pacient a la realitat del monde per que s'i inscriga. Poirà alara tenir sa plaça.
Vejatz tanben modificar
Articles connèxes modificar
Documentacion extèrne modificar
- Bibliografia
- (fr) Dan Kiley, le Syndrome de Peter Pan : ces hommes qui ont refusé de grandir, Robert Laffont, coll. Réponses, París, 1996. 310 p. ISBN 2-221-04388-X.
- (en) Dan Kiley, The Peter Pan Syndrome: Men Who Have Never Grown Up, Dodd, Mead, Nòva York, 1983. xvii, 281 p.
- (fr) Kathleen Kelley-Lainé, Peter Pan ou l'enfant triste, Calmann-Lévy - 2005
- (fr) Margaret Paul, "Libérons notre enfant intérieur", Entevistat per François De Kock, in le magazine Passerelles ,1996
- (fr) Margaret Paul, "Renouez avec votre enfant intérieur", ed. Souffle D'or, Col. Chrysalide, novembre 1993.
- (fr) Susanna McMahon , "le Psy de poche", col. Psychologie et Bien-être, ed. Marabout, 2000.
