Quercus es un genre de la familha de las fagacèas qu'agropa de nombrosas espècias d'arbres e d'arbustes.
Lo genre es present dins tot l'emisfèri Nòrd, e compren d'espècias de las fuèlhas caducas e d'autras de las fuèlhas persistentas que lor airal de despartiment s'estend dempuèi las latituds nautas fins als airals tropicals d'Asia e de las Americas. Lo garric es l'arbre magic dins la mitologia basca.

Gustave Courbet (1843).

Apellacions modificar

Lo mot atribuït al genre scientific, lo latin quercus (que se perpetua dins l'italian quercia, lo sard kerku e lo còrs querciu) remonta a l'indoeuropèu *perkʷus (pel mejan d'una forma alterada *kʷerkʷus pel fenomèn d'assimilacion entre las doas consonantas inicialas).

L'occitan possedís pas de mot unic, e coneis tres lèmas diferents: casse, garric e rover. Cal notar egalament que mantuna espècia de casse possedís un tèrme pròpri.

Lo mot casse[1] (forma normativa; var. casso, cassi, chassanh, chaisne, chasnhe[2]) es eissit del gal *cassanos, pel mejan d'una forma galloromanica *cassanu. Lo mot latin cassinus es probablament d'origina gallesa o pregallesa. L'etimologia del gallés *cassanos (autrament notat *cassăno-, eventualament *cassĭno) es incertana, perque possedís pas cap d'equivalent dirècte dins las lengas celticas, e los divèrses raprochaments prepausats per ne rendre compte demòran pauc probants[3]; son origina es benlèu preceltica.[4]

Una autra paraula es garric (forma lengadociana)[5] jarric (forma lemosina; var. jàrric, jarrija), eissit d'una racina preromana non indoeuropèa karr- (casse) o karri- (pèira), o encara de l'ibèr garric.[6]

Lo mot latin rōbur es a l'origina de rover (var. roire, rore, rove), principalament usitat en Auvèrnha, en Lemosin e en Provença.

Toponimia modificar

Un fum de toponims pòrtan lo nom del casse o de sas variantas:

Articles connèxes modificar

Lista de las espècias del genre Quercus

Nòtas e referéncias modificar

  1. Institut d'Estudis Aranesi-Acadèmia Aranesa dera lengua occitanaVocabulari ortografic de l’estandard de la lenga occitana [1a. ed. novembre de 2019]. ISBN 978-84-09-13866-1. «casse» 
  2. Congrès permanent de la lenga occitana. Multidiccionari Occitan Dicod'Òc. Cèrca «Chêne».
  3. Lambert, Pierre-Yves. La langue gauloise. Edition Errance, 1994. 
  4. Delamarre, Xavier. Dictionnaire de la langue gauloise. París: Edition Errance, 2001, p. 93. 
  5.  Garric (en fr, de, en, it, jp). thesaurus.unice.fr.
  6. Niermeyer, J.F.. Mediae latinitatis lexicon minus. 2. Leiden: Brill, 1976.