Copa Santa
Lo cant de la Copa Santa o pus exactament La Cançon de la Copa (<Coupo Santo, La Cansoun de la Coupo> en grafia mistralenca originala), escrich per Frederic Mistral sus una musica de Micolau Sabòli, imne dau Felibritge, es considerat per d'unei coma l'imne provençau e tanben coma un imne occitan, a costat de Se canta.
Mistral escriguèt aquel cant en referéncia a una copa d'argent que lei felibres catalans porgiguèron ais felibres provençaus pendent una taulejada que se tenguèt en Avinhon lo 30 de julhet de 1867, per grandmercejar de l’acuelh donat au poèta catalan Víctor Balaguer, exiliat politic en Provença. Aquela copa es l’òbra de l'escultor Guillaume Fulconis e de l’argentièr Jarry.
En nòrma mistralenca modificar
Prouvençau, veici la Coupo
Que nous vèn di Catalan :
A-de-rèng beguen en troupo
Lou vin pur de nostre plan
refrin
Coupo Santo
E versanto
Vuejo à plen bord,
Vuejo abord
Lis estrambord
E l'enavans di fort !
D'un vièi pople fièr e libre
Sian bessai la finicioun ;
E, se toumbon li felibre,
Toumbara nostro nacioun
Coupo Santo...
D'uno raço que regreio
Sian bessai li proumié gréu ;
Sian bessai de la patrìo
Li cepoun emai li priéu.
Coupo Santo...
Vuejo-nous lis esperanço
E li raive dóu jouvènt,
Dóu passat la remembranço,
E la fe dins l'an que vèn,
Coupo Santo...
Vuejo-nous la couneissènço
Dóu Verai emai dóu Bèu,
E lis àuti jouïssènço
Que se trufon dóu toumbèu
Coupo Santo...
Vuejo-nous la Pouësìo
Pèr canta tout ço que viéu,
Car es elo l'ambrousìo,
Que tremudo l'ome en diéu
Coupo Santo...
Pèr la glòri dóu terraire
Vautre enfin que sias counsènt.
Catalan, de liuen, o fraire,
Coumunien tóutis ensèn !
Coupo Santo...
En nòrma classica modificar
Provençaus, vaicí la copa
Que nos ven dei catalans :
A de rèng beguem en tropa
Lo vin pur de nòstre plant !
repic
Copa santa,
E versanta,
Vueja a plen bòrd,
Vueja abòrd
Leis estrambòrds
E l'enavans dei fòrts !
D'un vièlh pòble fièr e liure
Siam bensai la finicion ;
E se tomban lei felibres,
Tombarà nòstra nacion.
D'una raça que regrelha
Siam bensai lei promiers greus ;
Siam bensai de la patria
Lei cepons e mai lei prieus.
Vueja-nos leis esperanças
E lei raives dau jovent,
Dau passat la remembrança
E la fe dins l'an que ven.
Vueja-nos la coneissença
Dau verai e mai dau bèu,
E leis autei joïssenças
Que se trufan dau tombèu.
Vueja-nos la Poesia
Pèr cantar tot çò que viu,
Car es ela l'ambrosia
Que tremuda l'òme en dieu.
Pèr la glòria dau terraire
Vautres enfin que siatz consents,
Catalans de luenh, ò fraires,
Comuniem toteis ensems !
