Campendut

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Campendut o Camppendut[N 1], pron. [kampen'dyt][1] (Capendu en francés), es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Campendut
Capendu
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La capèla castrala de Campendut.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 11′ 06″ N, 2° 33′ 37″ E
Superfícia 15,12 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
461 m
85 m
59 m
Geografia politica
País  Lengadòc
Contrada Carcassés
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1118
La Montanha d'Aric (caplòc del Canton de Campendut abans 2015)
Intercom
200035715
Carcassona Agló
Cònsol Claude Busto
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
1 473 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 514 ab.
Densitat 103,64 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11700
Còde INSEE 11068

Geografia modificar

 
Comunas a l'entorn.

Toponimia modificar

Campendut modificar

Las atestacions ancianas son : Castellum quod vocant Capendud en 1063; Campendud en 1071; De Canesuspenso, que alio nomine vocatur Sanctus Martinus de Surzaco en 1110; Campus suspensus en 1156; S. Martinus de Sorzaco en 1196; De Canependuto en 1240; Sorzac cum ipso castro en 1521; Campandu en 1532; Canpandu en 1622; Campandut en 1614; Campendeu en 1671; Campendu, autrement Saint Martin de Surlac = Surzac en 1693; Capendû en 1781; Campendút (fòrma occitana dins la grafia de l'abat Savartés)[2].
Segon Dauzat, Campendut representa un camp penjalut[3]. Es tanben l'opinion dels Féniés, que precisan que un can pendut, « un can penjat », es una etimologia populara [4].

Sant Martin de Surzac o Sorzac modificar

Es, çò sembla, lo nom ancian de Campendut (o puslèu un lòc prèp, confondut dins la seguida dels tempses ambe Campendut; notem que lo cementèri es a 500 m del castèl e lo vilatge se desplacèt al sègle XII d'un a l'autre).
Es lo nom de la capèla del cementèri. Las atestacions ancianas son : Sanctus Martinus de Surzaco en 1110, Sanctus Martinus de Sorzaco en 1197, Serzac en 1215-1218, Sanctus Martinus de Sersaco, comprene Surzaco, en 1227, Saint Martin, chapelle en 1781 [5].
Lo vocable fa pensar que la parròquia es anciana. Surzac o Sorzac es benlèu un nom identic a Sorzac (Perigòrd), explicable, segon Dauzat e Rostaing, per un nom latin d'òme, *Soritius, inatestat, derivat de sorex, « rata, murga », ambe'l sufixe -acum[6], segon Chantal Tanet e Tristan Hordé, per *Sortitus, inatestat, « destinada, sòrt » [7], segon Joan Ros, a la seguida d'Astor, benlèu per lo nomen Surtius [8], totjorn ambe -acum. Pel lòc d'Aude, las fòrmas en Su- dominan, çò que fa que los etimes en So- son improbables (caldriá saber, pr'aquò se la vocala de SUrtius es una longa o una brèva).

Mairac modificar

Sus la mapa IGN, demòra le nom Mayrac plaçat dins l'aira de servicis de las Corbièras Nòrd e les Jardins de Mayrac, le tot al sud-oèst de Campendut.
Mairac èra una anciana comunautat del barri de Riba d'Aude, dins la diocèsi de Carcassona e una anciana parròquia del vocable de Sant Estève. Las atestacions ancianas son : Villa Sabiniagum, qui vocatur Mairacum en 908, Sommiag, quae vocant Mairag en 1026, Sommagum, qui vocatur Mairac en 1035, Villa Sommiacum, alias Samniacum, qui vocatur Mairac en 1043, Villa de Mairacum en 1110, Ecclesia Sancti Stephani de Mayraco en 1347, Villa Fulmiagum quae vocatur Mairacum en 1494, Villa Sabinagum, quae vocatur Madragum en 1521, Locus de Mayraco en 1544, Église Saint Étienne en 1766, Ancienne église et cimetière de Mairac en 1771, Mayrac (cadastre) [9].
Segon Dauzat e Rostaing, coma los autres Mairac, Mairac ven del nom latin d'òme Matrius o eventualament Marius, ambe'l sufixe -acum [10].
Segon Xavier Delamarre, les noms d'aquel tipe venon o pòdon venir dels noms celtics d'òme *Mārios o *Mātrios, derivats en -ācon. *Mārios vendriá de *māro-, « grand » : *Māros seriá le grand e *Mārios, del grand. *Mātrios es inatestat, mes Mātrinios es atestat [11].

Istòria modificar

Administracion modificar

Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
junh de 2020 (2026) Claude Busto sense engenhaire informatician
març de 2001 2020 Jean-Jacques Camel PS  
  2001 Pierre Jammes PS mètge
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1567, totala: 1642
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
720 699 692

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 101 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 549 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 407
1 413
1 160
1 198
1 291
1 380
1 502
1 500
1 525
1 585
2009 2010
1 554
1 609
1 583
1 634
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 1473 abitants e la densitat èra de 97,42 ab/km².

Lòcs e monuments modificar

Personalitats ligadas amb la comuna modificar

Véser tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
  2.  Dictionnaire topographique de la France. p. 66
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 146
  4. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 280
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 405, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f497.item.texteImage
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 664, a Soursac
  7. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 402
  8. Jean Roux, Dictionnaire toponymique des communes de Dordogne, ed. Novelum-IEO, 2020, p. 679
  9. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 218, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f310.item.texteImage
  10. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 425
  11. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 191, 194, 302 e 355


Error de citacion : La balisa <ref> existís per un grop nomenat « N », mas cap de balisa <references group="N"/> correspondenta pas trobada