Bàrcino

Bàrcino (del latin Barcino e aqueste de l'ibèr Baŕkeno) foguèt una antica colonia romana establida a Barcelona. Lo nom complèt de la colonia èra Julia Augusta Faventia Paterna Barcino (ivl· avg· fav· pat· barcin·, escrich sus una lapida conservat al Musèu d'Istòria de Barcelona).

Plan de l'antica ciutat de Bàrcino.

Istòria

Los romans arribèron sus l'actual territòri catalan en 218 abC, quand una armada comandada per Escipion, coma legat de son fraire Publius, desbarquèt a Emporiae per tal de transformar la ciutat grèca en basa logistica militara per apiejar la lucha de Roma contra Cartage per la Mediterranèa. Pendent la transicion entre lo sègle iii aC e lo sègle ii aC, aquel procediment de colonizacion s'amplifiquèt fins a cobrir una partida importanta de l'actuala Catalonha. En parallèl, los romans mantenguèron de contactes dirèctes amb las tribús ibèras ja installadas sus aquelas zònas e transformèron lors vilatges en centres de contraròtle roman, agregant de còps las populacions dels vilatges dins aqueles centres mai prospèrs. Bàrcino foguèt l'una d'aquelas vilas, entre 15 e 13 abC, a l'epòca de l'emperador August, ont los romans bastiguèron sul Mont Taber – promontòri de 16,9 mètres sul qual es bastida la vièlha ciutat de Barcelona – un temple de 12 mètres de naut, al centre del quartièr gotic contemporanèu de Barcelona.

La Colonia Ivlia Faventia Paterno Barcino foguèt fondada per August a la fin de las guèrras cantabras (c. 10 abans JC). S'agiguèt d'una fondacion èx novo dins un contèxt general de reorganizacion del territòri del nòrd èst de l'Ispània.

Carme Miró i Alaix
 LAS TERMAS MARÍTIMAS DE LA COLONIA BARCINO. Congreso internacional de arqueología clásica, 2014, p. 189. .</ref>

Marme roman amb lo tèxt latin ivl· avg· fav· pat· barcin· per «Colonia Julia Augusta Faventia Paterna Barcino». Musèu d'istòria de Barcelona.

Bàrcino apareguèt mentre qu'existissiá una poderosa impulsion urbana que se perlonguèt fins a la mòrt d'August en 14 apC. La vila aviá una estructura romana tipica, amb la siá forma octogonala, e una distribucion dels bastiments per blòcs rectangulars. Bàrcino èra una vilòta, a vocacion essencialament militara, comparada a las autras vilas de la peninsula e sustot respècte a la siás vesinas Baetulo e Emporiae e sustot respècte a la capitala de l'Ispània cisteriora: Tarraco. La fortalesa delimitava a pena 10 ectaras, e la siá populacion culminèt a 2 000 abitants solament.